Dzięki Bogu

O swoim stosunku do Boga jako umiłowanego Ojca pisałam już przy okazji Dnia Ojca. Jednakże chciałabym wspomnieć na ten temat jeszcze kilka słów.
W minioną środę (16.01) miałam przyjemność być na Mszy św. z modlitwą o uzdrowienie z błogosławieństwem poprzez nałożenie rąk we Wschowie (woj. lubuskie). 3h...totalna masakra, zwłaszcza jeśli trzeba przez cały czas stać. Niemniej jednak, mimo tego, trafiły do mnie słowa ponad pół godzinnego kazania wygłoszone przez głównego celebransa Eucharystii - franciszkanina, egzorcystę o. Gracjana. A mówi on w nich o tym, że w Roku Wiary należy nam się zastanowić jaka nasza wiara jest. Jaki mamy stosunek do Boga jeśli tak rzadko zwracamy się do niego per Ojcze? Słuchając tych słów pomyślałam, że coś w tym wszystkim jest. Osobiście od jakiegoś czasu mam tendencję do mówienia Bogu - Tato. I nie jest to czcze gadanie żeby nie było, że do czegoś namawiam, a sama tego nie robię. Wielu ludzi może potwierdzić moje niejednokrotne "kocham Cię Tato" …

Dziś publikuję ostatni blogowy fragment eseju filozoficznego o relacjach między wiarą a rozumem. Po jego przeczytaniu sami będziecie mogli zadecydować, czy chcecie poznać jego całość, czy nie. Jestem wdzięczna za każdą opinię - pochwałę i krytykę wyrażoną z Waszej strony. Zapraszam do lektury.

Teologia jest rozumową refleksją nad prawdami objawionymi przez Boga. Nauki przyrodnicze są zaś owocem rozumnej aktywności człowieka. Człowiek pragnie badać świat przyrody, posługiwać się metodami doświadczalnymi, a także językiem matematyki. Michał Heller idzie na przekór popularnemu przekonaniu o niezależności dwóch sposobów poznania: teologii i nauk matematyczno-przyrodniczych. Proponuje ujęcie syntetyczne, przedstawiając bogaty program teologii nauki, która pozwoliłaby opracować całościowy obraz Wszechświata stworzonego przez Boga. Konsekwencje tej prawdy ma badać teologiczna refleksja nad naukami, a także patrzeć na nauki z perspektywy wartości. Twórczość Hellera jest przesłaniem racjonalnoś…

Jest na początku każdego nowego roku taki dzień, który w Kościele Katolickim nazywany jest Świętem Objawienia Pańskiego tudzież potoczniej mówiąc wspomnieniem Trzech Króli. Trzej Mędrcy, bo i tak ich nazywamy, przychodzą aby pokłonić się nowo narodzonemu Królowi. 
Niewiele o nich wiemy, poza tym, że do Betlejem prowadziła ich Gwiazda i że Anioł przekazał im, aby z tym w co uwierzyli i co zobaczyli nie poszli do Heroda.