Dzięki Bogu

Z kim przestajesz takim się stajesz. To bardzo znane powiedzenie, jednak rzadko zauważane przez nas w codziennym życiu. A szkoda, bo dotyczy to nie tylko realnie kroczących obok nas osób fizycznych, istniejących z krwi i kości, twardo stąpających po ziemi. Przysłowie dotyczy także, a może przede wszystkim Tego, którego być może nie dostrzegamy, ale On jest przy nas częściej niż nasz własny cień.

Zbliża się 14 lutego, a w sklepach na gwałt zaczyna się mania czerwonych serduszek. Czekoladki w kształcie serca, poduszki z napisem "Kocham Cię", pluszowe niedźwiadki, kotki, żabki, na sklepowych półkach pojawiają się lizaki-serduszka, z głośników dobiegają piosenki z kategorii tych "o miłości". Dookoła nas pojawia się zdanie "Kocham Cię" wypowiadane i wypisywane we wszystkich możliwych językach świata, na wszystkie możliwe sposoby i na wszystkich możliwych przedmiotach. 14 luty - liturgiczne wspomnienie świętego Walentego, świętego, który jest patronem epileptyków i psychicznie chorych, a przy okazji "doklejono" mu także zakochanych (per analogia?).

Nie raz pewnie mówiliśmy sobie, że doba ma o 24 godziny za mało. Brakuje nam czasu...na wszystko. Na jedzenie, na rozmowy, na sen, na modlitwę i właśnie wtedy, zerkając na zegarki wydaje nam się, że coś z tym czasem jest nie tak. Sama często doświadczam tego zjawiska. Widać to chociażby po braku systematyczności w moich wpisach, niestety najczęściej szkoła bierze górę nad wszystkim...prawie wszystkim (dlaczego prawie wyjaśnię dalej). Ale to nie zegarki, nie świat i nie czas zostały źle skonstruowane. To nasz styl życia spowodował, że brakuje nam czasu, choć cóż i to znaczy. Czy człowiek może stać się posiadaczem czasu? Jeśli tak to oczywistym byłoby, że mógłby go dowolnie cofać lub zatrzymywać, a czasem przyspieszać, omijać przykre momenty.