Dzięki Bogu

Wizja porównywania ludzi do owiec stała się ostatnimi czasy nieco wyświechtana, a może nawet niezrozumiała. Sama spotkałam się z licznymi komentarzami, że przecież, my jesteśmy ludźmi, a owce to zwierzęta, więc jak można czynić takie porównania?!

Raz do roku przypada dzień, który jest nie lada gratką dla wszystkich miłośników literatury - wszelakiej, od naukowej począwszy na komiksach i reportażach skończywszy. 23 kwietnia #WorldBookDay jak głoszą Instagramy, Twittery i inne, a po "naszemu" Światowy Dzień Książki. Dlaczego gratka dla czytelników? Bo wiele wydawnictw i księgarni oferuje w tym czasie liczne promocje i granty dla swoich klientów (kryptoreklama dla Wydawnictwa Znak , u którego i ja dziś zaszalałam na promocji). Ja dziś chciałabym podzielić się z Wami kilkoma moimi ulubionymi pozycjami książkowymi, ale żeby nie odbiegać od tematyki tego miejsca będą to książki o szeroko pojętej tematyce "religijnej" (duchowościowej/teologicznej *niepotrzebne skreślić)

Opowieść usłyszałam tydzień temu w swojej rodzinnej Parafii na niedzielnej homilii (pozdrowienia dla Proboszcza) Pewna kobieta umierając pomyślała, ze teraz skończy się jej ziemska męka i trafi prosto do Nieba. Zdziwiła się jednak, kiedy święty Piotr zażądał od niej wykazania, iż zdobyła na ziemi potrzebne 5 tysięcy punktów. Kobieta mówi zatem, iż co niedzielę chodziła do kościoła. W odpowiedzi słyszy "pół punktu". Regularnie przystępowała do spowiedzi i Komunii Świętej - pół punktu.  Powiedziała jeszcze, że modliła się codziennie rano i wieczorem, pomagała chorym, biednym, była życzliwa dla ludzi. Za każdą z tych rzeczy święty Piotr przyznawał jej kolejne pół punktu, lub momentami cały. Ciągle jednak brakowało jej sporo do osiągnięcia pułapu pięciu tysięcy, bez których nie było mowy o przekroczeniu bram Królestwa Niebieskiego. Zrezygnowana wymyślaniem kolejnych zalet i zasług zawołała donośnym głosem "Boże ratuj!". W tym momencie święty Piotr zszedł kob

Wyobraź sobie wysoki wieżowiec i Ty na jego szczycie. Stoisz na skraju dachu i ktoś każe Ci skakać. oczywiście nie mam tu na myśli żadnej próby samobójczej, raczej kaskaderski wyczyn. Osoba, która namawia Cię do skoku ręczy swoim życiem za Twoje zdrowie i życie. Wiesz, że mógłbyś jej bezgranicznie zaufać. Skaczesz, czy się wycofujesz?  

Miłosierdzie: to jest słowo, które objawia Przenajświętszą Trójcę. Miłosierdzie: to najwyższy i ostateczny akt, w którym Bóg wychodzi nam na spotkanie. Miłosierdzie: jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie: to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieję bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu.  /Misericordiae vultus - bulla papieża Franciszka"

Mam trzy latka, trzy i... jeden dzień. Wiem, wiem, zepsułam popularny wierszyk, ale właśnie wczoraj, 5 kwietnia, minęły 3 lata odkąd istnieję dla Was jako awyrwich.blogspot.com Wiele się przez ten czas zmieniło. Wiele się wydarzyło, ale co najważniejsze dla mnie i dla Was pewnie też, ciągle tu jestem. Kreśląc pierwsze litery pod tym adresem, jedno ze zdań, które wówczas napisałam, brzmiało "nie wiem, jak długo to potrwa". Dziś, gdy mija trzeci rok mojej działalności blogowo - dziennikarskiej, widzę, że po pierwsze, ciągle mi się chce, a to chyba dobra wiadomość, po drugie ciągle Wy potrzebujecie kolejnych moich artykułów, a po trzecie, najważniejsze, codziennie na nowo Bóg pokazuje mi, że jestem Jemu potrzebna w tym miejscu, na które mnie powołał. 

Brakuje mi słów, które mogłyby opisać radość, jaką przeżywam z racji Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa! Msza Wigilii Paschalnej jak zwykle była cudowna i przejmująca. Dźwięk radosnego Alleluja, a później jeszcze bardziej radosne i uroczyste Te Deum wprawiły moje serce w mocniejsze obroty.

"Wielka cisza spowiła ziemię. Cisza wielka, bo Król zasnął. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg zasnął w ludzkim ciele"

Był piątek. Przed sądem stanął mężczyzna, młody, około 30 lat, silny, dość wysoki. Jego oskarżycielami byli ci, z którymi na co dzień przebywał. On starał się być dla nich przyjacielem, jednak oni widzieli w nim tylko wroga. Wprawdzie sędzia nie chciał wydać wyroku skazującego, nie widział bowiem ku temu podstaw. Oni jednak głośno skandowali pod sądem i wymuszali na sędzi wyrok śmierci dla tego mężczyzny. Wyrok zapadł, ale nie wydał go, jak sam mężczyzna zauważył, sędzia, ale oskarżyciele.

Kolejny raz w tym tygodniu spotykamy Chrystusa z Apostołami w Wieczerniku. Dziś Chrystus posyła Apostołów na świat. Dziś ofiarowuje swoje Ciało i Krew dzieląc się Nimi z najbliższymi. Chrystus dzieli się z Nimi samym sobą, najlepszym co z siebie ma. Nie jest to uczta taka, o jakich Pismo Święte wspominało wcześniej, przed Wielkim Czwartkiem. Ta kolacja jest wyjątkowa. W Wieczerniku panuje wyjątkowa atmosfera. Uczniowie czują, że Chrystus dokonuje w ich obecności czegoś niezwykłego, czegoś, co będzie miało znaczenie jeszcze przez wiele lat po tym wieczorze.